Long Term Evolution (LTE)
LTE, UMTS (3G) ve HSDPA’nın (3.5G) evriminin bir sonraki adımıdır. Doğru olarak 4G olarak adlandırılan tek kablosuz ağ teknolojisidir. Bazı taşıyıcılar yüksek hızlı HSDPA + ağlarını 4G olarak pazarlayabilir, ancak bu teknik olarak doğru değildir.
LTE’nin şu anda kullanılan kablosuz mobil radyo teknolojilerinin getirdiği iyileştirmelerden bazıları daha iyi bir spektral verimlilik, daha düşük maliyetler, daha yüksek aktarım hızları, geliştirilmiş hizmetler vb.
LTE ağları, ABD’de AT&T, Sprint ve Verizon gibi operatörler tarafından yaygın olarak kullanılabilir. Avrupa’da, ağ standardı yaygın değildir ve sınırlı kapsama alanına sahiptir.
Teorik olarak LTE ağları, 300Mbps’ye kadar kablosuz veri aşağı bağlantı hızları ve 75Mbps’ye kadar yukarı bağlantı hızları sağlamalıdır.
Başlangıçta LTE, yalnızca veri trafiğini taşımak için kullanılan IP tabanlı bir kablosuz sistem olarak tasarlandı. Ağ taşıyıcılarının, eşzamanlı 2G / 3G ağları veya VoIP kullanarak sesli iletişim sağlaması gerekiyordu. Ancak popüler istek üzerine, LTE üzerinden Ses (VoLTE), LTE üzerinden ses trafiğini aktarmak için standartlaştırılmış bir sistemdi. Şu anda LTE üzerinden Ses (VoLTE) kullanılabilirliği, operatör uygulamasına bağlıdır.
Ne yazık ki, LTE’nin mevcut uygulamaları farklı ülkelerde farklı frekans bantları kullanıyor ve bu da birlikte çalışabilirliği bir sorun haline getiriyor. Dünya genelindeki LTE ağları, aşağıdakiler gibi bir veya birkaç farklı ağ bandını kullanarak görülebilir:
- Bant 1, 2100MHz (Japonya, Filipinler, Güney Kore);
- Bant 3, 1800MHz (Avustralya, Belçika, Finlandiya, Almanya, Hong Kong, Macaristan, İtalya, Singapur, Slovenya, Slovakya, Güney Kore, Birleşik Arap Emirlikleri, İngiltere)
- Bant 4, 1700 MHz (Amerika Birleşik Devletleri’nde AT&T)
- Bant 7, 2600MHz (Avusturya, Brezilya, Kanada, Finlandiya, Almanya, Hong Kong, Rusya, Singapur, İsveç, İsviçre)
- Bant 17, 700 MHz (Amerika Birleşik Devletleri, Kanada’da AT&T ve Verizon)