Uzay Asansöründe Yeni Döneme giriliyor…
Uzay asansörü konusunu NASA tarafından 1995 yıllarında ortaya atılmış ve 1999’da fizibilite çalışmalarına başlanmış ve bu konuda sponsorluk arayışına girişilmiş ve 2004 yılında başladığı NASA ve ‘uzay merdiveni’ konseptli yarışmaları ile bu konu gündemde tutulmuştu.
Highlift Systems ve LiftPort Group isimli firmalar NASA tarfaından desteklenip projeler üretseler de günümüze kadar elle tutulur bir proje ortaya çıkartılamadı.
Uzay asansörü projesi unutulmaya yüz tutmuşken Nasa tarafından desteklendiği iddia edilen Penn State Üniversitesi araştırmacılarından gündeme bomba gibi bir haber düştü.Hafif ve çok dayanıklı olduklarını düşündükleri laboratuvar ürünü elmasların uzay asansörü projesinde kullanabileceklerini ve hayalin gerçekleşeceğini iddia ettiler.
Bilim dünyasının merakla takip ettiği konu grup çalışması ekip lideri Kimya profesörü John Badding’in detaylı açıklaması ile heyecenları doruğa çıkardı; ‘Sıvı haldeki izole benzen moleküllerine uyguladıkları değişken basınç döngüsü sonucunda karbon atomu çemberlerinin doğru ve düzenli zincirlere dönüştüklerini fark ettik. Benzen moleküllerinin düzensiz hareket etmelerini beklerlerken, düzenli ve insan saçından 20.000 kat daha ince olmasına rağmen muhtemelen şimdiye kadarki en sağlam malzemeyi ürettik.’
Penn State Üniversitesi bilim insanları, bunların elmas nanolifleri olduklarını söylüyor. Bu lifler inanılmaz hafif olmayı başarırken, oldukça da güçlü. Malzeme, Dünya’dan uzaya ulaşan ve yörüngedeki bir uyduya bağlı olan uzun bir kablo için, ya da daha geniş bakıldığında uzay asansörü için en uygun malzeme olabilir,deniyor.
Kasım ayı başlarında Avustralya’daki Queensland Teknoloji Üniversitesi’nden bilim insanları, büyük ölçekli moleküler dinamik simülatörler ile elmas nanoliflerini modellemiş ve malzemenin daha önce düşünülenden çok daha geniş bir kullanım alanına sahip olabileceğini, oldukça uygun hava-uzay özelliklerine sahip olduklarını belirtmişlerdi.
Günümüzde uzaya bir parça götürmek için gönderilen bir mekik, tüm hazırlıkları ve standart giderleri hesaplandığında oldukça masraflı oluyor.
Bir uzay mekiği ile uzaya götürülen malzeme, ortalama olarak kilogramı 15 bin dolar civarı maliyete sebep olurken, uzay asansörüyle ise bu maliyet kilogram başına yalnızca 220 dolar olarak düşünülüyor.
Bunun dışında roketlerle yükselen mekikler, aynı zamanda hayati risk oluşturuyor. Asansörle birlikte bu tehlikede ortadan kalkacak ve daha esnek, daha hızlı, daha güvenilir bir sisteme geçilmiş olunacak.
